دنیای فناوری اطلاعات

در اواخر سال 1947 ترانزیستور در آزمایشگاه‌های بل بوسیله سه فیزیکدان اختراع شدو صنایع الکترونیک را به شدت تحت تاثیر خودش قرار داد. حدود 10 سال بعد (سپتامبر 1958) با اختراع مدار مجتمع (IC) توسط Texas Instruments انقلابی مجدد در صنعت الکترونیک به وقوع پیوست و دریچه‌هایی تازه به روی این دانش باز شد.

در سال 1968 شرکت Intel توسط RobertNoyce تاسیس شد و سه سال بعد یعنی در نوامبر 1971 این شرکت اولین میکروپروسسور را به نام 4004 معرفی کرد. این میکروپروسسور 4 بیتی بود، يعني طول كلمه آن نيم بايت بود، شامل 2300 ترانزیستور بود و در ماشین حساب‌ها استفاده شد. شركت اينتل در سال 1972 میکروپروسسور 8 بیتی 8008 به عنوان نسل دوم ریزپردازنده‌ها توسط اینتل معرفی شد و در اوآخر سال 1973 ميكروپروسيسور 8080 را كه ده برابر سريع‌تر از 8008 بود و مي‌توانست تا 64 كيلوبايت حافظه را آدرس‌ دهي كند، را ساخت وارد بازار كرد (پردازنده 8080 سرآغاز سيستم عامل CP/M بود و رايانه‌هاي شخصي زيادي بر مبناي آن ساخته شد).

در همین زمان Motorola اولین میکروپروسسور خود را به نام 6800 منتشر کرد. 6800 میکروپروسسوری 8 بیتی با قدرتی تقریبا برابر با 8080 بود، اگرچه معماری 8080 با 6800 کاملا متفاوت بود و این روند متفاوت در آینده نیز حفظ شد. در ادامه اینتل نسخه ای شبیه 8080 به نام 8085 را معرفی کرد و پس از آن در 1978 با تولید میکروپروسسور 16 بیتی 8086 نسل سوم پردازنده ها متولد شد. 8086 در اولین کامپیوتر شخصی IBM استفاده شد. سپس اینتل ورژن ارزانتر 8086 را به نام 8088 (دارای 8 بیت دیتا باس مالتی پلکس شده) به بازار عرضه کرد. قابل توجه است که این سیاست اینتل (ارائه یک نسخه ی ارزانتر پس از یک پردازنده پرقدرت) هنوز هم ادامه دارد و هدف آن کنار زدن رقیبان بوده و هست به طوری که این مسئله بعدها در مورد 386DX و 486DX با ارائه ی 386SXو 486SX تکرار شد. در ادامه اینتل پردازنده های 16 بیتی (منظور 16 خط گذرگاه اطلاعات است) 80186 و 80286 را معرفی کرد. نسل پردازنده‌های 32 بیتی با ارائه ی 80386 ظهور کرد و پردازنده‌ی قدرتمند و 32 بیتی 80486 آخرین پردازنده‌ی 32 بیتی اینتل بود. پس از 80486 اولین ریزپردازنده ی 64 بیتی اینتل توسط خانواده‌ی پنتیوم وارد بازار شد و به سازندگان کامپیوتر اجازه تولید کامپیوترهایی قدرتمندتر داد.

در همین زمان Motorola پا به پای اینتل با ارائه‌ی پردازنده‌های 6805، 6808، 6811، 6820 و ... حرکت کرد به طوری که این میکروپروسسورها اغلب در کامپیوترهای اپل استفاده می‌شدند و آخرین آن‌ها که در کامپیوتر G5 اپل در سال گذشته معرفی شد توانست در آزمایش‌ها پردازنده 3 گیگاهرتزی پنتیوم 4 اینتل را پشت سر بگذارد. همزمان با اینتل شرکت‌هایی نظیر Advanced Micro Devices و Cyrix به ارائه‌ی پردازنده‌های خود پرداخته‌اند و اگرچه در بسیاری موارد این ریزپردازنده‌ها قابل رقابت با پردازنده‌های اینتل بوده‌اند اما همواره اینتل سهم عمده‌ی بازار را اختیار داشته است. شاید دلیل این موفقیت اینتل داشتن مشتری بزرگی همچون IBM بوده است و شاید هم بدشانسی AMDو دیگران!!!

*نظر خود را در مورد این مطلب با ما در میان بگذارید*